رضا توکلی: خودم را شاگرد اویسی می‌دانم/ او جسارت تغییر ژانر را داشت
تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۱۱۰۵۳
به گزارش ایرنا، فتحعلی اویسی پیشکسوت سینما و تلویزیون پس از طی دوره‌ای بیماری صبح روز گذشته در ۷۶ سالگی درگذشت. رضا توکلی که در سریال‌های زیرزمین (علیرضا افخمی، ۱۳۸۵) و دارا و ندار (۱۳۸۹) به کارگردانی مسعود ده‌نمکی با این بازیگر همبازی بوده در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا خبر فوت فتحعلی اویسی را یکی از تلخ‌ترین خبرهای زندگی‌اش خواند و توضیح داد: من در سریال زیرزمین با آقای اویسی آشنا شدم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او یک بازیگر تحصیل کرده بود وهر چقدر بار آدم سنگین تر باشد افتادگی اش بیشتر می‌شود. انسانیت و معرفت در وجودش جاری بود. من از او خیلی چیزها یاد گرفتم. برخی از بازیگران بنام برای دیده شدن تلاش زیادی می کنند. اما فتحعلی اویسی یک ذره دنبال این نبود که خودش را نشان بدهد یا ادا دربیاورد. اویسی نهایت سادگی و صداقت را داشت. من از سال ها پیش دائم این نکته را در مصاحبه هایم گفته‌ام و حرفی نیست که بخواهم بعد از رفتنش بگویم.
این بازیگر با مرور خاطراتی از سریال‌های زیرزمین و دارا و ندار اظهار داشت: در سریال زیرزمین من نقش مردی را بازی می‌کردم که فلج شده و روی ویلچر نشسته‌است. او در کوچه و پس کوچه های پامنار ویلچر مرا هل می‌داد. این قدر پرانرژی بود که من تعجب می کردم. در سریال دارا و ندار من نقش وکیل مرحوم اویسی را بازی می کردم. در یکی از سکانس‌ها فتحعلی اویسی به من گفت بیا دیالوگ ها را کنار بگذاریم. او در عین جدیت دیالوگ های زیبایی گفت و این دیالوگ های زیبا از یک ذهن زیبا بیرون می آمد. در این سریال وقتی دیالوگ طنز می‌گفت ما خیلی خودمان را نگه می‌داشتیم که نخندیم. خیلی شیرین و پرتحرک بود.
توکلی با اظهار ناراحتی از درگذشت فتحعلی اویسی گفت: این غم مدت های زیادی روی دل و قلب من می‌ماند. برخی وقت‌ها بازیگر سر یک سریال می رود و آرزو می کند که کار زودتر به پایان برسد و از دست انرژی های منفی خلاص شود. اما وقتی در کنار فتحعلی اویسی بودم، حضور فرشته‌های آسمانی را حس می‌کردم. نگاهش این قدر انسانی بود. معتقدم هنرمند جاودان است و هیچ وقت از بین نمی رود. همین که درباره‌اش حرف می زنیم یعنی خاطرات ماندگاری بین ما باقی گذاشته است.
این بازیگر با بیان اینکه اویسی جرات و جسارت تغییر ژانر را داشت توضیح داد: این که یک بازیگر بخواهد ژانر خودش را از نقش‌های منفی و تاریخی جدی به کمدی تغییر دهد شوخی نیست. مردم او را در ژانر کمدی هم پذیرفتند. این موضوع قدرت بازیگری اویسی را می‌رساند.
وی افزود: قلب اویسی قلب یک کودک بود. او عشق و صداقت دوران کودک را در خودش حفظ کرده بود. در هر سریالی که بود بین تمام بازیگرها مثل خورشید می‌درخشید و این موضوع به صداقتش برمی‌گشت. معتقدم این محبوبیت عنایت پروردگار بود.
توکلی ضمن عرض تسلیت به جامعه هنری و بازماندگان این مرحوم درباره حس و حال خودش هنگام شنیدن خبر فوت فتحعلی اویسی گفت: دو روز سخت در زندگی‌ام داشتم که خیلی اذیت شدم. یک بار در هنگام بازی در سریال روزهای اعتراض آقای سهیلی زاده خبر فوت رضا سعیدی را به من دادند. دیروز صبح زود هم هنگامی که سر لوکیشن یک سریال بودم، یک لحظه چشمم به گوشی تلفن همراه افتاد و خبر فوت آقای اویسی را دیدم. آرام روی زمین نشستم و فقط فکر کردم. امیدوارم من هم مثل آقای اویسی جوری زندگی کنم که مردم بعد از مرگم بگویند خدا رحمتش کند که درخشید و با درخشندگی از این دنیا رفت.
برچسب‌ها هنرمندان مسعود ده نمکی رضا توکلی فتحعلی اویسیمنبع: ایرنا
کلیدواژه: هنرمندان مسعود ده نمکی رضا توکلی هنرمندان مسعود ده نمکی رضا توکلی فتحعلی اویسی فتحعلی اویسی خبر فوت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۱۱۰۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد
اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.
گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.
دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟
من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.
گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟
گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.
نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟
محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.
از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟
من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.
به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روزهای تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟
تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.
به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟
به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.
ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟
در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود